Vidal laat ons kiezen uit zijn gidsenmenu. Omdat het al in de namiddag is houden we het op de grotten, de prehistorische tekening (uit 1959) en de ecologische boerderij.
Op de boerderij krijgen we een spoedcursus moestuin en tips over het kweken van wormen.
Terwijl de zon langzaam ondergaat, worden we uitgenodigd voor een drankje. Dat is aan ons uiteraard best besteed en we bestellen zes keer de huisdrank ‘No Stress’.
Het bevalt ons zo goed dat we dezelfde tafel ook alvast voor de avond erop bestellen. De ‘no stress’ drank kietelt de stembanden en we delen verhalen, met elkaar en Vidal. Geen van ons had zich een ecologische boerderij zo voorgesteld.
Vidal is ondertussen al weer vertrokken naar huis, vrouw en kinderen. Of zoals hij het zelf zegt, zijn eigen war-zone. Hij zegt jaloers te zijn op ons, dat we zomaar twee weken weg zijn, en er klinkt respect door in zijn woorden voor de vrouwen die dat toelaten. We zijn het volkomen met hem eens en wensen hem een prettige avond.