Het Plein van de Middelvingers

Het is zaterdagmorgen in Buenos Aires, een graadje of 30 en weinig tegenwind. We gaan vandaag fietsen, en wel een uur of vier. Door een voor ons onbekende stad en misschien wordt het ook wel een uurtje of zes. Deze activiteit is een beetje onder de radar gebleven, want goed beschouwd is dit misschien niet iets wat direct bij een aantal van ons past. Er zit niet eens een motor op…

We ontmoeten Peter en Maarten in park St. Martin. Zij verzorgen fietstochten door Buenos Aires voor groepen landgenoten en we laten ons graag verrassen. Wij krijgen Peter op ons dak en dat blijkt geen straf. Al tijdens het introductierondje hangen we aan zijn lippen. Been there, done that (…) en toen ging hij trouwen in Buenos Aires en was het groot feest. Zijn babbel is precies op onze frequentie en al gauw zitten we lachend op de fiets. Met mandje.

Vals plat daalt het al direct af naar een ander pleintje omzoomd met groen. We parkeren de fiets en botsen bijna op de net gewisselde wacht van het Falkland oorlogsmonument. Peter stapelt anekdote op anekdote, met als rode draad een dikke middelvinger.

Er was eens een oud gebouw waar een rijke stinkerd in woonde. Die wilde graag verkering met een meisje aan de andere kant van het plein, die in een schattig paleisje woonde onder een grote rode pijl. De liefde mocht niet ontluiken en het heerschap was op zijn rijke pink getrapt. Hij verzon een list en bouwde een mooie woontoren, vlak voor het schattige paleisje. Het uitzicht moet echt prachtig zijn in de middelvinger van 65 woonlagen.

Het is niet de enige middelvinger op dit plein, ook al is die andere opsteker van een andere orde. Het is een subtiel diplomatiek pesten, met als lijdend voorwerp een geschenk van Groot Brittannië aan Argentinië. De toren heeft kenmerken van de Big Ben en is zonder twijfel met goede bedoelingen gedoneerd.

De oorlog over de Falkland eilanden in 1982 – hier Las Malvinas genoemd – was als politieke stunt begonnen in Argentinië en eindigde in een politiek gewin in London. Het drama voor de Argentijnse veteranen was groot en het duurde even voordat de gevallen soldaten een waardige blijk van waardering kregen. Uiteindelijk kwam die er, recht tegenover de gegeven ‘Big Ben’. Een diplomatieke vinger.

Dat van die Malvinas is nog wel een dingetje. Overal zie je stickers, billboards, banieren en bankbiljetten met Las Malvinas nos une, de Falkland eilanden zijn van ons. Het is vrij makkelijk scoren in een land wat mega chauvinistisch is en trots op zijn Inca zon in het wit met licht blauw.

En dat terwijl polarisatie in Argentinië uitgevonden zou kunnen zijn. Je houdt van of haat Evita Perron of Christine Kirchner, je bent voor Boca Juniors of River Plate, je bent of arm of rijk. Maar de Engelsen jennen wil iedereen wel en daar is één ‘politieke partij’ heel goed in: voetbal. De ultieme pesterij kwam van de hand van El Diez op het WK van 1986. Vals spelen tegen Engeland voor volk en vaderland.