We zijn bijna op de helft van deze jubileumreis en eigenlijk loopt alles nog vrijwel als gepland. We zijn nog niet buitensporig opgelicht, niet overvallen, het reizen is relatief comfortabel èn we hebben de verenigingskoffer nog in ons bezit. Het is tijd ons te verplaatsen van de provincie hoofdstad Mendoza naar Buenos Aires, hoofdstad van ‘zilverland’. We leveren de auto’s weer in bij de aeroporto en vervelen ons tot aan boarden. De meerderheid van ons vindt het in de rij staan maar iets voor mietjes en is het allerliefst de laatste die het vliegtuig binnen komt, de deur als het ware achter zich dicht trekkend. Rutger is wel een mietje en veel meer op zijn gemak als pioneer. Vroeg of laat zitten we allemaal in hetzelfde vliegtuig richting B.A., een dikke 1100 kilometer oostelijk, en we verheugen ons op een lang weekend city tripping.
Thijs is de organisator van dit gedeelte van de reis en dat is niet verrassend. Hij is al jaren liefhebber van iets waar hij nog nooit was geweest, idolaat van een latino sfeer die nog geproefd moet en thuissupporter van het Argentijnse clubvoetbal. Op afstand heeft hij de Airbnb accommodatie geregeld, een plek gereserveerd bij het populaire restaurant Don Julio en – met hulp van Diek – voetbalkaartjes geritseld in de Heilige Graal Bombonera. Zelfs de taxis vanaf het vliegveld zijn vooraf geregeld, maar dat blijkt een overbodige luxe. Het duurt even voordat vraag en aanbod elkaar treft, maar dan betreden we dan toch echt het Parijs van Zuid-Amerika. De oceaanboulevard maakt plaats voor nog bredere avenidas en zes rijen dik komen we de stad binnen.
We verblijven in de betere wijk Palermo, in een woning met vier etages en een rooftop zwembad. Het pand heeft stijl en is met smaak ingericht. Het heeft meer badkamers dan slaapkamers en de keuken op de hoogste etage is ook ingericht voor een Argentijnse asado. Het blijkt echter het huis van de heer B. de Haas. Er is een probleem met de aircos, niet alle afwasmachines doen het, de wifi vertikt het vanwege een plaatselijk gebrek aan elektriciteit, de afwerking lijkt gedaan door een dronken kind en het huis heeft last van waterschade. De bron daarvan bevindt zich op het dak…
Thijs schakelt met de huiseigenaar, die niet veel later (opnieuw) verschijnt met een aantal techneuten. Zij houden zich bezig met koeling, electra en wifi. Wij lopen de wijk in om de koelkast gevuld te krijgen, net als onze magen. Het restaurant Alé Alé bevindt zich op honderd passen van ons weekendverblijf en we worden er begroet door Pluisje himself. Deze ultieme Godenzoon waakt op talloze plekken in en over de stad, vanaf beschilderde muren en spandoeken. Papa del mundo
Met ons komt het wel goed in deze stad, daar lijkt geen twijfel over te bestaan. Met de magen gevuld en tassen vol spullen voor de koelkast, betreden we opnieuw het stijlvolle pand. Alles lijkt gefixt en daar gaan we op toasten. Lekkage of niet, de cold tub is aan ons wel besteed!
